Loslaten

Gevoelens van schuld, schaamte en angst kunnen soms de overhand krijgen. Ze houden je gevangen. In onze huidige coronatijd lijden velen aan somberheid en spanning. Onderzoekers komen met alarmerende cijfers en verhalen over stress en spanning bij scholieren en studenten. Hoe moet je hiermee omgaan?  Laat het los?

Onlangs las ik met een groep online enkele spreuken over loslaten van de hand van de Zwolse mysticus Thomas a Kempis. Hij lijkt ons ook al geen gemakkelijke raad te geven. Wat te denken van deze zin: ‘En als je niet losgekomen bent van alle schepselen, kun je je niet vrij op het goddelijke richten’ (Navolging van Christus IV.31.8)? Hiermee hadden diverse deelnemers het moeilijk. Hoe kan Thomas ons dit nou adviseren? Wij houden zielsveel van de schepping, onze familie en vrienden. Daar willen we juist liever niet van loskomen.

Toch blijft die spreuk mij persoonlijk wel bezighouden. Ik lees de woorden als een prikkelend advies. Een zin om op te kauwen. Om bij te mediteren. Zou Thomas niet iets diepers bedoelen? Bij schepping denken wij aan schoonheid, liefde en geluk. Een paradijs. Thomas denkt vaak aan vergankelijkheid, zonde, kwetsbaarheid, onvrede en beperkingen. Kortom: alles wat de relatie tussen ons en God kan verstoren en verzuren.

Ik neem me voor om in deze veertigdagentijd de zwarte bladzijden en het lijden van en in onze schepping met extra aandacht te bekijken. Om zo uiteindelijk toch wat losser te kunnen worden. Met andere ogen te kijken. De ogen van Gods liefde. Of zoals Thomas zegt: Laat alles los om vrij naar God toe te kunnen vliegen.

Vlieg jij mee?

Een gezegende vlucht in deze veertigdagentijd gewenst. En veel sterkte met dat loslaten.