Vogels spotten

Vanuit het vogelhutje hadden we prachtig zicht over deze vogelplas. In de verte daalde de zon achter Zalk met zijn spitse kerktoren. Ik raakte niet uit-gefotografeerd. Het leverde bijzondere fotobeelden op.

Kijk naar de vogels. Daar kun je rustig en blij van worden. Het is een haast meditatieve manier van leven in het hier en nu. Even alles vergeten. Het komt mij voor dat in deze coronatijd veel mensen naar buiten gaan om de natuur te her-ontdekken. Of je daar nou een camera, verrekijker, hengel of wandelstokken voor nodig hebt, is bijzaak.

‘Let op de vogels, kijk naar de leliën in het veld’...wie zei dat ook alweer? Onze leermeester Jezus ging ons daarin 2000 jaar geleden al voor. De Geest van Jezus nodigt ons met dit advies bij wijze van spreken nog altijd uit om in tijden van zorg en nood onszelf even opzij te zetten. Een oefening in zorgeloosheid en levenskunst. De filosoof Søren Kierkegaard legde dat eens zo uit: ‘Ten diepste is het zwijgen van de lelie en de vogel eerbied voor God.’ Dat vind ik treffend gezegd. Het gaat hier om liturgie in de buitenlucht. Contemplatie vanachter de camera en verrekijker.

Ja, en zo spot ik via de vogels in de Vreugderijkerwaard in één adem de duif die met Pinksteren weer naar ons toevliegt. En ik zing heel zachtjes al een hoopgevend Pinksterlied:

Zij zit als een vogel, broedend op het water,

onder haar de chaos van de eerste dag;

zij zucht en zij zingt, moeder van de schepping,

wachtend op het woord totdat zij baren mag.

Zij zweeft boven zee, zweeft boven de bergen,

zoekend naar een plaats onder de hemelboog;

zij rust in de schoot, wachtend op het wonder

dat zich daar ontvouwt, verborgen voor ons oog.

Want zij is de Geest, een met God in wezen,

gift van de Verlosser aan zijn aardse bruid;

de sleutel is zij, toegang tot de schriften,

vogel uit de hemel, witte vredesduif.