Onze jarige koningin Maxima kreeg van interviewer Matthijs van Nieuwkerk een dichtbundel van de Chileense dichter Pablo Neruda (1904-1973) cadeau. Beiden zijn liefhebbers van poëzie. Want gedichten geven hun rust en inspiratie. De bondige woorden en compacte beelden kunnen de ziel raken en ontroeren. Ik vond dit begin van het openhartige interview een mooi moment, vooral zo vlak voor Pinksteren. De Geest bezielt mensen met nieuwe taal en nieuwe woorden. Poëzie kan onze ziel ontvlammen.
De gedichten van Pablo Neruda leerde ik kennen, toen ik als student in 1986 in Chili verbleef. Zijn poëzie over Latijns-Amerika, liefde en strijd was zeer geliefd onder de onderdrukte Chilenen. Het land leed zwaar onder de dictatuur van Pinochet. Ik kwam Neruda’s gedichten en beeltenis overal op straat tegen.
Poëzie kan werken als troost, maar ook als verzetsliteratuur. Prachtig. Volgens mij is het met Bijbelse poezie net zo gesteld. Wat te denken van onze psalmen? Ze gaan van hemelhoog juichend tot zwaar bedroefd. Ze stemmen ons tot dankbaarheid en vreugde, maar ook tot rebellie tegen onrecht en geweld.
Wat is trouwens jouw lievelingsgedicht? In coronatijd lijk ik steeds vaker prachtige gedichten tegen te komen. Misschien een idee om dat eens wat vaker uit te wisselen met elkaar. Mogelijkheden genoeg. Je mag me altijd mailen of appen met een goed gedicht.
Want goede poëzie, daar zit Gods goede Geest in. Ook als het woordje God of Jezus er niet in staat. Zo geldt dat ook voor dit gedicht ‘De poëzie’ van Pablo Neruda. Geniet ervan. Lees maar tussen de regels door. Het lijkt bijna wel een Pinksterervaring.
En het was op die leeftijd...De poëzie
kwam mij opzoeken. Ik weet niet, weet niet
vanwaar zij kwam, van de winter of de rivier.
Ik weet niet hoe noch wanneer, het waren
geen stemmen, geen woorden noch stilte,
maar uit een straat riep zij mij, uit de takken
van de nacht, plotseling daar bij de anderen,
te midden van laaiende vuren en alleen terugkerend,
was ze daar zonder gezicht en beroerde mij...
...
En ik, klein wezen, dronken
van de grote leegte vol sterren, naar de gelijkenis,
naar het beeld van het mysterie, voelde mij
een zuiver deel van de afgrond en rolde voort
met de sterren - mijn hart
brak los in de wind.
Reactie plaatsen
Reacties